Więcej informacji w naszej polityce prywatności.
Jak i dlaczego pszczoły produkują miód?
Pszczoły miodne to niesamowite stworzenia. Przez całe lato odwiedzają kwiaty w promieniu 3 km od swojego ula. Zbierają słodki nektar i wracają do ula. W ulu dodają enzymy, które przekształcają cukry. Wykorzystują ciepło ula do odparowania nadmiaru wody.
Nektar składa się w około 70% z wody... ale miód ma mniej niż 17% wody. Kiedy miód jest już dojrzały, pszczoły pokrywają komórki plastra cienką warstwą wosku pszczelego.
Dlaczego pszczoły produkują miód? Ponieważ go jedzą i przechowują na zimę. W przeciwieństwie do innych owadów, pszczoły miodne nie przechodzą w stan uśpienia. Wewnątrz ula pozostają przytomne i gromadzą się w kłąb, aby zapewnić sobie ciepło. Poruszają się po ulu, jedząc miód. Aby przetrwać zimy, pszczoły gromadzą pokarm w postaci miodu i pierzgi. Ważnym zadaniem pszczelarza jest zapewnienie pszczołom wystarczającej ilości pokarmu na zimę. Jednak z jakiegoś powodu - być może przez tysiące lat współistnienia z pszczelarzami - pszczoły miodne wyewoluowały w taki sposób, że potrafią wyprodukować kilka razy więcej miodu niż potrzebują na zimę. My możemy zbierać ten dodatkowy miód i cieszyć się nim.
Najpierw wyciągamy ramki z miodem z górnego korpusu ula, zwanych nadstawkami lub miodnią. Dolny korpus to korpus gniazdowy.
Zdejmujemy nadstawki z uli i delikatnie usuwamy pszczoły z ramek z miodem. Do zbiorów chcemy, aby ramki były w co najmniej 75% pokryte woskiem pszczelim (zasklepione), aby mieć pewność, że są gotowe do zbiorów. Jestem w stanie rozpoznać w pełni dojrzały miód po pokrywie woskowej zasklepiającej komórki plastra miodu. Gdy plastry są ładne, ciężkie i zasklepione, rozpoczynam wybieranie miodu.
Ostrożnie spycham pszczoły z plastrów miodu za pomocą przeznaczonej do tego zmiotki lub dużego pióra np. gęsiego.
Nadstawki z miodem przenosimy do miodarni - miejsca, w którym pozyskujemy miód. Pierwszym krokiem jest usunięcie zasklepu woskowego z plastrów, aby odsłonić znajdujący się pod nimi czysty miód. Ramki są umieszczane w zbiorniku do odsklepiania (rodzaj zbiornika na miód), gdzie wiszą do czasu, aż trafią do miodarki. W ten sposób można zebrać miód, który wycieknie z ramek przed wirowaniem.
Za pomocą tej metody wartościowe składniki miodu pozostają nietknięte.
Miodarka to duży okrągły zbiornik ze stali nierdzewnej, w którym obracają się ramki z plastrami miodu. Wyobraźmy sobie dużą wirówkę do sałatek lub pralkę, zaprojektowaną tak, aby utrzymać ramki podczas wirowania z dużą prędkością. Siła wirowania (siła odśrodkowa) wyrzuca miód z plastrów na boki zbiornika, skąd ścieka on do pojemnika znajdującego się poniżej.
Zaletą tej metody jest to, że nie niszczy ona plastrów - możemy przechowywać ramki i oddać je pszczołom do ponownego napełnienia w następnym sezonie, oszczędzając im pracy przy wypacaniu nowego wosku na nowe plastry.
W dolnej części zbiornika znajduje się zawór, który można otworzyć, aby miód mógł się wylać.
Otwieramy zasuwę zaworu na dnie miodarki i pozwalamy miodowi wypłynąć przez wstępny filtr, aby usunąć z niego resztki wosku pszczelego, duże grudki pyłku i inne zanieczyszczenia. Dzięki tej metodzie mniejsze cząstki pyłku i enzymy pozostają w miodzie. Miód jest przelewany do odstojnika , do zbiornika w którym miód stoi przez kolejną dobę.
Po przefiltrowaniu miód pozostawiam w zamkniętych odstojnikach na jedną lub dwie doby, aby wszystkie pozostałe obce cząstki, ale przede wszystkim wszystkie pęcherzyki powietrza, mogły wypłynąć na powierzchnię. Po usunięciu warstwy piany, która tworzy się na powierzchni, pozostaje ładny, krystalicznie czysty miód.
Po tej dobie miód jest gotowy do rozlania do słoików, a następnie do spożycia.
Sklep internetowy z miodem, który właśnie odwiedziliście ma w ofercie mój naturalny miód pszczeli.
Miodobranie jest to wybieranie plastrów z miodem z uli, odsklepianie ich a następnie odwirowywanie miodu z plastrów. Następnie pozostawienie przefiltrowanego miodu aby odstał przed konfekcjonowaniem.
W trakcie jednego roku jest kilka sezonów miodobrania. O tym kiedy rozpoczyna się miodobranie decyduje pszczelarz. Decydującym warunkiem rozpoczęcia miodobrania jest duża ilość zasklepionego miodu o zawartości wody nie więcej niż 17%.
Miód po odwirowaniu zlewany jest do odstojnika na czas, aż na jego powierzchnię wypłyną wszystkie drobiny wosku i pyłku a przede wszystkim pęcherzyki powietrza. Im miód jest rzadszy tym trwa to krócej. Zwykle nie mniej niż dobę.
Miód po zlaniu do odstojnika powinien odstać. W przeciwnym wypadku jest większe prawdopodobieństwo jego sfermentowania, ponieważ zawiera drobiny wosku pyłku i innych rzeczy. Ponadto pęcherzyki powietrze, które znajdują się w nim po wlaniu do słoika utworzą nieestetyczną pianę, która może rozpocząć fermentację. W pewnym sensie ten proces można nazwać odparowywaniem w temperaturze pokojowej.
Miód o niskiej zawartości wody nie będzie fermentować. Najlepszą metodą jest dbanie aby miodobranie rozpoczynało się lepiej dzień za późno niż za wcześnie. Wówczas pszczoły zdążą lepiej odparować miód.
W zasadzie trudno uratować taki miód. Jeżeli jest to początkowa faza fermentacji można go wstawić do lodówki co zatrzyma fermentację lub przegrzać go, ale wówczas straci swoje aktywne właściwości.
Jeżeli miód już mocno fermentuje to można go wykorzystać do zrobienia „miodu pitnego”. W początkowej fazie fermentacji można ją zatrzymać przegrzewając miód, a następnie zrobić z niego sytę i podać pszczołom do ponownego przerobienia.
Tak, miód o dużej zawartości wody (powyżej 18%) może się popsuć czyli sfermentować.
Po odwirowaniu miód trzeba zlać do odstojnika zrobionego ze stali nierdzewnej aby odstał się. Następnie przez zawór w odstojniku spuścić miód pozostawiając wierzchnią warstwę.
Odsklepiny zawierają miód który nie był wirowany, czyli jest bardzo wysokiej jakości. Można go wycisnąć lub pozostawić na sicie aby zlał się do pojemnika. Pozostały wosk jest stosunkowo czysty i bardzo dobrej jakości. Świetnie nadaje się do produkcji węzy.
Miód do słoików możemy wlać bezpośrednio po jego odstaniu się, czyli co najmniej dobę po odwirowaniu.
Kolejne miodobrania wyznaczane są na podstawie ilości i jakości miodu w ulu. W pierwszych latach nauki pszczelarstwa dobrze jest kupić sobie refraktometr, którym można sprawdzać zawartość wody w miodzie. Dzięki temu będziesz wiedział czy miód jest gotowy do rozpoczęcia miodobrania.
To zależy ile masz rodzin pszczelich i rąk do pracy. Miodobranie trwa dotąd aż cały miód będzie przygotowany do zjedzenia lub sprzedaży.